سیمین بهبهانی دلم گرفته ای دوست! هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا، من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها، من
ز من هر آن‌که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن‌که نزدیک، ازو جدا، جدا، من!
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا، من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری -
دلم گرفته ای دوست! هوای گریه با من...
نوشته شده در
12:19 صبح توسط zahra نظرات ( ) |
| Design By : Pars Skin |
zahra
عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم... اکنون که پیدا کرده ام، بنشین تماشایت کنم... الماس اشک شوق را تاجی به گیسویت نهم... گل های باغ شعر را زیب سراپایت کنم... بنشین که با من هر نظر، با چشم دل، با چشم سر... هر لحظه خود را مست تر ، از روی زیبایت کنم بنشینم و بنشانمت آن سان که خواهم خوانمت... وین جان بر لب مانده را مهمان لبهایت کنم... بوسم تو را با هر نفس ، ای بخت دور از دسترس وربانگ برداری که بس ! غمگین تماشایت کنم... تا کهکشان، تا بی نشان، بازو به بازویت دهم... با همزبانی ، همدلی ، جان را هم آوایت کنم...
عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم... اکنون که پیدا کرده ام، بنشین تماشایت کنم... الماس اشک شوق را تاجی به گیسویت نهم... گل های باغ شعر را زیب سراپایت کنم... بنشین که با من هر نظر، با چشم دل، با چشم سر... هر لحظه خود را مست تر ، از روی زیبایت کنم بنشینم و بنشانمت آن سان که خواهم خوانمت... وین جان بر لب مانده را مهمان لبهایت کنم... بوسم تو را با هر نفس ، ای بخت دور از دسترس وربانگ برداری که بس ! غمگین تماشایت کنم... تا کهکشان، تا بی نشان، بازو به بازویت دهم... با همزبانی ، همدلی ، جان را هم آوایت کنم...
بازدید دیروز: 4
کل بازدیدها: 16411