مرا بازیچه خود ساخت چون موسی که دریا را فاضل نظری... سکه ی این مهر از خورشید هم زرین تر است فاضل نظری....
فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را
نسیم مست وقتی بوی گل می داد حس کردم
که این دیوانه پرپر می کند یک روز گل ها را
خیانت قصه ی تلخی است اما از که می نالم؟
خودم پرورده بودم در حواریون یهودا را
خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست
چه آسان ننگ می خوانند نیرنگ زلیخا را
کسی را تاب دیدار سرِ زلف پریشان نیست
چرا آشفته می خواهی خدایا خاطر ما را
نمی دانم چه افسونی گریبان گیر مجنون است
که وحشی می کند چشمانش آهوهای صحرا را
چه خواهد کرد با ما عشق؟ پرسیدیم و خندیدی
فقط با پاسخت پیچیده تر کردی معما را...
خون ما از خون دیگر عاشقان رنگین تر است
رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت
می روی اما بدان دریا ز من پایین تر است
ما چنان آیینه ها بودیم رو در رو ولی
امشب این آیینه از آن آینه غمگین تر است
گر جوابم را نمی گویی، جوابم کن به قهر
گاه یک دشنام از صدها دعا شیرین تر است
سنگدل! من دوستت دارم، فراموشم مکن
بر مزارم این غبار از سنگ هم سنگین تر است...
| Design By : Pars Skin |
عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم... اکنون که پیدا کرده ام، بنشین تماشایت کنم... الماس اشک شوق را تاجی به گیسویت نهم... گل های باغ شعر را زیب سراپایت کنم... بنشین که با من هر نظر، با چشم دل، با چشم سر... هر لحظه خود را مست تر ، از روی زیبایت کنم بنشینم و بنشانمت آن سان که خواهم خوانمت... وین جان بر لب مانده را مهمان لبهایت کنم... بوسم تو را با هر نفس ، ای بخت دور از دسترس وربانگ برداری که بس ! غمگین تماشایت کنم... تا کهکشان، تا بی نشان، بازو به بازویت دهم... با همزبانی ، همدلی ، جان را هم آوایت کنم...
بازدید دیروز: 0
کل بازدیدها: 17028